Τεύχος 12: Ένα μάθημα για πάντα

Το τεύχος 12 (με τη «στημένη» φωτογραφία του Γιώργου Μακρόπουλου, νικητή του Νότιου Ημιτελικού για το πρωτάθλημα του 1975 στο εξώφυλλο, σκηνοθετημένη σε φωτογραφικό στούντιο της Πλ. Ομονοίας), ήταν γεμάτο θεωρητικά άρθρα. Το περιοδικό είχε ήδη αρχίσει να καθυστερεί (συνηθισμένες καταστάσεις για σκακιστικά περιοδικά) οπότε αποφάσισα να βγει ένα τεύχος με θεωρητικά άρθρα και κονσέρβες.  Τα άρθρα ήταν ενδιαφέρουσες μικρές μονογραφίες και θυμάμαι πως όταν κυκλοφόρησε το περιοδικό, πήγα το τεύχος στον Τριαντάφυλλο Σιαπέρα, που τον θεωρούσα συγγραφικό σκακιστικό μου μέντορα.

Ακόμη θυμάμαι το μάθημα ζωής που μου έδωσε με το σχόλιό του: «Ποιας χρονιάς είναι το τεύχος;» «Μα, το καινούργιο», του απάντησα. «Τωρινό.» «Και από πού το καταλαβαίνει αυτό ο αναγνώστης;»

Το μήνυμα είχε ληφθεί, αλλά επέμεινα και του αντέτεινα: «Μα από τη φωτογραφία στο εξώφυλλο κα τον πίνακα τελικής βαθμολογίας του ημιτελικού, στη σελ. 15!» Και ο Σιαπέρας, με εκείνο το χαρακτηριστικό του γέλιο: «Χο, χο, κύριε Δρεπανιώτη. Ακόμη και αυτά,  είναι κονσέρβα!»

Αναφερόταν φυσικά στο γεγονός ότι στους ημιτελικούς εκείνους είχαν υποχρεωθεί να αγωνιστούν όλοι οι κορυφαίοι σκακιστές της εποχής, καθώς είχαν αποκλειστεί από τη διοίκηση της ΕΣΟ για «πειθαρχικούς λόγους» από τους τελικούς του προηγούμενου πρωταθλήματος.  Διακρίνονται εύκολα στον βαθμολογικό πίνακα: Είναι όσοι έκαναν ισοπαλία με τον πρώτο της κατάταξης Γ. Μακρόπουλο (και μεταξύ τους). Όλοι τους, προκρίθηκαν. Μόνο ο Καλοσκάμπης είχε καταφέρει να διασπάσει εκείνο το κατά Φίσερ «σοβιετικού τύπου» σκακιστικό μπλοκ.

Το τεύχος δεν ήταν κακό· απλώς δεν ήταν επίκαιρο. Αν θέλετε όμως να σχηματίσετε και τη δική σας γνώμη για εκείνο το τεύχος, μπορείτε να το διαβάσετε από εδώ (σε πδφ, 13,4 ΜΒ), είτε να το κατεβάσετε και να το τυπώσετε σε τευχίδιο (από εδώ,  13,4 ΜΒ).